Vor den deutschen Küsten gibt es immer wieder gefährliche Funde: Munition und chemische Kampfstoffe aus den beiden Weltkriegen müssen vom Meeresgrund geborgen werden. Dazu braucht man Spezialisten.‎

Etwa 1,6 Millionen Tonnen Kampfmittel aus den Weltkriegen liegen vor den deutschen Küsten auf dem Meeresboden, davon 1,3 Millionen Tonnen in der Nordsee. Auch große Mengen chemischer Kampfstoffe wurden damals im Meer versenkt. Bei der Verlegung von Kabeln oder beim Bau von Windkraftanlagen stößt man heute immer wieder auf dieses gefährliche Material. Sogenannte Kampfmittelräumer müssen die Munition bergen, damit niemand gefährdet wird.

Der Leiter eines Räumungsprojektes Chris Meijer erzählt, dass man Buch darüber geführt hat, wo nach 1945 die Munition versenkt werden sollte. Doch viele Kapitäne ließen die Kriegsmunition damals einfach woanders über Bord werfen. Außerdem hat auch die Meeresströmung die Kampfmittel über die Zeit weit im Meer verteilt.

Die Kampfmittelräumer müssen dennoch sehr vorsichtig sein. Denn Sprengstoff, so Löber, wurde damals meist für eine Lagerfähigkeit von 40 Jahren hergestellt. Danach wird das Material immer empfindlicher. Es besteht daher die Gefahr, dass es durch Schläge oder Erschütterungen bei der Bergung zur Explosion kommt. Außerdem erschweren Wind, schlechte Sicht und die starke Strömung auf See die Arbeit.

Die Experten können an der Oberfläche des Materials erkennen, wie gefährlich es ist. Hartmut Löber, Leiter einer Räumungsstelle, erklärt: „Alles, was verschossen ist, ist in der Regel auch scharf.” Meistens, so der Spezialist, findet man aber übriggebliebene Munition, die nicht so explosiv ist und wegtransportiert werden kann.

خطر در قعر دريا

در مقابل سواحل آلمان، هنوز هم اشياء خطرناک يافت مي شوند: مهمات و مواد شيميايي جنگي از دو جنگ جهاني بايد از کف دريا بيرون آورده شوند. براي اين کار به متخصصان احتياج است.

نزديک به 1.6 ميليون تن مهمات از جنگهاي جهاني در مقابل سواحل آلمان در کف دريا وجود دارد که 1.3 ميليون تن از آن‌ها در درياي شمالي قرار دارد. همچنين مقدار زيادي از مهمات شيميايي آن زمان به قعر دريا رفته اند. در هنگام کابل گذاري و يا ساخت نيروگاه هاي بادي به اين مواد خطرناک برخورد مي شود. متخصصان پاکسازي مهمات بايد اين مهمات را بيرون آورند تا کسي به خطر نيافتد.

رئيس يک پروژه پاکسازي، کريس ماير توضيح مي‌دهد که بايد به طور دقيق مستندات را جمع آوري کرد تا مکانهاي دقيق غرق شدن مهمات پيدا شوند. در آن زمان، خيلي از کاپيتان ها، مهمات جنگي را به جايي بيرون از کشتي انداخته اند. از اين گذشته جريان آب، مهمات را در طول زمان در جاهاي ديگري از دريا پراکنده کرده است.

متخصصان مي‌توانند از سطح بيروني اين مواد تشخيص دهند که آن‌ها چقدر خطرناک هستند. آقاي لوبر، مدير بخش پاکسازي مي گويد: “هرچيزي که شليک شده است، معمولاً به راحتي مفجر مي شود”. اما به گفته او: اغلب مهماتي پيدا مي‌شوند که قابل انفجار نيستند و مي‌توانند به جاي ديگري منتقل شوند.

متخصصان پاکسازي مي بايد خيلي احتياط کنند. زيرا که به گفته آقاي لوبر، مواد منفجره در آن زمان با تاريخ انقضاء 40 ساله توليد مي‌شده اند و بعد از آن بسيار حساس مي شوند. به همين دليل اين خطر وجود دارد که به علت ضربه و يا تکان در هنگام بيرون آورده شدن، انفجار رخ دهد. علاوه بر اين، باد، ديد کم و جريان هاي قوي در دريا، کار را مشکل‌تر مي کنند.

 

بازدیدها: 353